Rechtszaak Hek op Alverna, 14 juni 2018

“Het hek is een obstakel, dat is het”

De rechter, mr. Ramondt, trapte deze episode over het Laantje van Alverna maar meteen af: “Wat mijn uitspraak ook is, het geschil zal er niet mee zijn opgelost.” Wat volgde in deze zaak over het hek op het Laantje van Alverna was ‘een kaartenhuis’ vol onnavolgbare redeneringen. Is het hek nu een erf- of een terreinafscheiding? Of dan toch een ‘bouwwerk-geen-gebouw-zijnde’? Gemeente Bloemendaal maakte het bij monde van advocaat mr. Moraal wel bont om te stellen dat Wandelnet en Fietsersbond een zaak aanspande over de hoogte van het hek, 1,20 of 1,50 m: “Wat is hier het belang? 30 cm van hekhoogte? Of dat de weg afgesloten is?” Arjen van der Luit van de Fietsersbond attaqueerde: “Voor ons is dat hek, wat het ook is, gewoon een obstakel. Mensen kunnen nergens heen. Hier zitten we in een ‘catch-22’ situatie, een paradoxale situatie. Het argument van de provincie is: ‘in Bloemendaal staat een hek dus de overweg heeft geen zin’, en gemeente Bloemendaal zegt: ‘de spoorwegovergang is dicht, dus het is geen openbare weg.’ ” De rechter leek de situatie te begrijpen: “Het is een kaartenhuisconstructie, als je één kaart wegtrekt…”

Bloemendaal vond dat als het over de openbaarheid van het Laantje zou gaan, dat er een andere procedure gevolgd had moeten worden. De rechter was verbaasd: “U zegt dat de openbaarheidskwestie geen rol speelt, maar ik lees het wel regelmatig in jullie stukken. En nu zegt u: de openbaarheid is geen overweging bij de omgevingsvergunningverlening. Dus we mogen het er niet over hebben?” Toch kwam de rechter weer terug bij Wandelnet en Fietsersbond. Dat hek zou er mogen staan volgens het bestemmingsplan: “U moet optreden tegen het bestemmingsplan, niet tegen deze vergunning.” “Hè wat? Dan moeten we als Fietsersbond en Wandelnet tegen ieder bestemmingsplan, in heel het land, de strijd aanbinden? Want dat zijn standaard bepalingen”, reageerde Arjen van der Luit verbijsterd.

Of de rechter uitspraak zal doen over de openbaarheid van het laantje, of zich alleen buigt over de vergunningskwestie, is onduidelijk. Nieuw feit is evenwel dat gemeente Amsterdam de eigenaar was van het laantje van 1975 tot 2007. Als een gemeente een weg beheert is de verjaringstermijn niet 30 maar 10 jaar. Tussen 1975 en 2007 is er zeker sprake van één of meer periodes van 10 jaar waarin er géén bordje of iets dergelijks heeft gehangen. Naar de mening van Wandelnet en Fietsersbond is het laantje derhalve toen Wegenwettelijk openbaar geworden. En dat houdt in dat particulier eigendom van de weg en eventuele rechten van overpad er niet meer toe doen.

Uitspraak over 6 weken.